Поље макова,
класје се црвени.
Бршљан опет
отровне плодове даје.
Смијешак
дјевојке што на пропланку чека,
чека, а не
зна да нитко доћи неће.
Док лахор
лелујаво њише гране,
празне очи
момка гледају, а не виде.
Уцвијељена
душа са птицама нариче
и лахор
њежно мрси дјевојачке косе,
а он доћи
неће, јер га нема више.
Нема коментара:
Постави коментар